32ο ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΟΠΟΚΠ 23&24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ 2013 – 2016
Συναδέλφισσες – οι,
Όπως συνηθίζεται, οι διοικητικοί απολογισμοί που κατατίθενται στα εκλογοαπολογιστικά μας συνέδρια περιλαμβάνουν μια συνοπτική περιγραφή των δύο πρώτων ετών και εστιάζουν κυρίως στο τρέχον έτος, αφού για τα δύο προηγούμενα έχουν ήδη περιγραφεί οι δράσεις της Ομοσπονδίας μας στους αντίστοιχους διοικητικούς απολογισμούς.
Tα βασικά χαρακτηριστικά της τριετίας που πέρασε αφορούν σε δύο περιόδους : Η πρώτη ξεκινά αμέσως σχεδόν μετά το 29ο Συνέδριο, με το κλείσιμο της ΕΡΤ, συνεχίζεται με τις «διαθεσιμότητες» και εξελίσσεται εντός του 2014 με την αξιολόγηση και τα οργανογράμματα–λαιμητόμους. Περίοδος κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις της ΠΟΠΟΚΠ από τις 5ημερες απεργίες του Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι τη μεγάλη κλιμάκωση των αντιδράσεων σε ολόκληρο το Δημόσιο και την κατάργηση στην πράξη των διατάξεων του νόμου της δήθεν αξιολόγησης.
Η δεύτερη περίοδος ξεκινά το Γενάρη του 2015, με τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, την επαναπρόσληψη όμως των απολυμένων συναδέλφων, τον αγώνα του δημοψηφίσματος και του «ΟΧΙ», το τρίτο μνημόνιο και ολοκληρώνεται με την ψήφιση του ν. 4387/16 και του ν.4389/16. Νέες κινητοποιήσεις και ένα εντελώς καινούργιο τοπίο στο χώρο της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτό το τελευταίο κρίσιμο χρονικό διάστημα θα περιγράψουμε αναλυτικότερα στις παραγράφους που ακολουθούν.
Έχουν περάσει λοιπόν εννέα μήνες από τον Οκτώβρη του 2015 και την πραγματοποίηση του 31ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας μας. Όπως ήταν αναμενόμενο το ζήτημα της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης», δηλαδή της ολοκληρωμένης «αναδρομικής» εφαρμογής του αντιασφαλιστικού σχεδιασμού της τελευταίας 25ετίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, βρέθηκε στην κορυφή της επικαιρότητας.
Η αποτροπή δε αυτής της προοπτικής και η απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης βρέθηκε αυτονόητα στην κορυφή του διεκδικητικού πλαισίου των συνδικάτων και του κόσμου της εργασίας, παρέμβαση που δυστυχώς δεν υπήρξε καθοριστική. Ο ν. 4387/16 θεσμοθετήθηκε και προβλέπει τη μετάλλαξη του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης στη χώρα μας προς την κατεύθυνση της πλήρους απαξίωσης έως και της οριστικής κατάργησής του.
Το πρόγραμμα δράσης της Ομοσπονδίας για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όπως διαμορφώθηκε άλλωστε στο προηγούμενο συνέδριό μας, ήταν προσαρμοσμένο σ’ αυτή τη μεγάλη μάχη. Επομένως ο απολογισμός των προηγούμενων μηνών είναι επικεντρωμένος σχεδόν αποκλειστικά στην παρουσίαση της εξέλιξης αυτής της δράσης, σε συνδυασμό με μια σύντομη αναφορά στη γενικότερη στρατηγική και πρακτική του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αμέσως λοιπόν μετά τις εκλογές του «παράλληλου προγράμματος» και των «ισοδυνάμων» που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρη, αρχίζει ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την όσο το δυνατό πιο «αναίμακτη» εισαγωγή των νεομνημονιακών συμφωνιών.
ΣΟΚ και ΔΕΟΣ γι’ αρχή, με τη δημοσιοποίηση του πορίσματος της «επιτροπής σοφών» που αποτελούσε σχεδόν πιστή αντιγραφή του πορίσματος της «επιτροπής Σπράου» του 1997 και ταυτόχρονα αποθέωση του Γιαννίτση από κυβερνητικούς παράγοντες! Η φιλοσοφία και των δύο πορισμάτων κινούνταν βέβαια απροκάλυπτα, χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη, στη λογική ενός πλήρους κεφαλαιοποιητικού συστήματος και σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από το πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας ενός δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.
Αυτά ακριβώς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την «εκλεκτική συγγένεια» των δύο πορισμάτων προσπαθήσαμε τότε να αναδείξουμε, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και καταγγέλλοντας με στοιχεία, στο βαθμό που ήταν δυνατό, την αναδυόμενη αλλά έντονα «επεκτατικού» χαρακτήρα επικοινωνιακή πανουργία του Κατρούγκαλου και συνολικά της πολιτικής ηγεσίας στο ζήτημα του ασφαλιστικού (και όχι μόνο βέβαια).
Μετά τη γενικευμένη «ανατριχίλα» της ελληνικής κοινωνίας και υπό την πίεση υποτίθεται των κομματικών στελεχών και των αντιδράσεων, το πόρισμα αποσύρθηκε αλλά όχι μόνο εκπλήρωσε την αποστολή για την οποία δημοσιοποιήθηκε, αυτή δηλαδή του «λαγού» μέχρι την κατάθεση του τελικού σχεδίου, αλλά μήνες αργότερα μέρος του ενσωματώθηκε αυτούσιο στο νέο νόμο του ασφαλιστικού.
Ο απόηχος του πορίσματος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεγάλη συμμετοχή εργαζόμενων και συνταξιούχων στην πρώτη μετεκλογική απεργία τις 12 Νοέμβρη 2015 όπου καταγράφηκε μια αρκετά ελπιδοφόρα δυναμική μπροστά στις εξελίξεις που ελάμβαναν χώρα. Η επόμενη απεργιακή κινητοποίηση τις 4 του Δεκέμβρη λόγω και της παρελκυστικής κυβερνητικής τακτικής ήταν εμφανώς λιγότερο μαζική.
Το σχέδιο νόμου κατατέθηκε τελικά υπό τη μορφή κυβερνητικής πρότασης τις 5 Ιανουαρίου 2016 και προκάλεσε την αντίδραση όλων ανεξαιρέτως των επαγγελματικών κλάδων και κατηγοριών. Σε κλίμα έντονων γενικών αντιδράσεων και διαμαρτυριών και με τις εθνικές οδούς αποκλεισμένες από τα τρακτέρ, φτάσαμε στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση τις 4 του Φλεβάρη με συμμετοχή των αγροτών και συμβολική παρουσία των τρακτέρ ακόμη και στην πλατεία Συντάγματος.
Στη συνέχεια ο αγώνας…κλιμακώθηκε με την επόμενη απεργιακή κινητοποίηση να πραγματοποιείται δύο μήνες μετά, τις 7 Απριλίου 2016, με τους αγρότες πλέον υποχρεωτικά στα χωράφια τους και χωρίς τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ. Η λογική της Συνομοσπονδίας κινήθηκε γύρω από τη λεγόμενη 48ωρη «απεργία φάντασμα» η οποία θα προκηρύσσονταν με την κατάθεση του τελικού σχεδίου νόμου και η οποία βέβαια δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η Κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη τους συγκεκριμένους χειρισμούς και την τακτική των συνδικάτων κατέθεσε το μεσημέρι της Πέμπτης 6 Μαΐου σχεδόν ανενόχλητη στην Ολομέλεια το νομοσχέδιο και την Κυριακή το βράδυ αυτό είχε ήδη ψηφιστεί.
Η δράση της δικής μας Ομοσπονδίας στο προαναφερόμενο χρονικό διάστημα με ομόφωνες σχεδόν όλες τις αποφάσεις του Δ.Σ, κινήθηκε σε δύο άξονες :
Ο πρώτος άξονας αφορά στην συνολική, τεκμηριωμένη ανάδειξη του ζητήματος και των ιδιαίτερων πτυχών του τόσο μεταξύ των συναδέλφων όσο και σε ευρύτερα επαγγελματικά και κοινωνικά σύνολα. Εκτός από τα δελτία τύπου, τις ανακοινώσεις, και τις αναλύσεις στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων και στους χώρους δουλειάς, τα μέλη του Δ.Σ. πραγματοποίησαν δεκάδες ενημερώσεις σε εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Συνελεύσεις, εκδηλώσεις και ημερίδες που αφορούσαν στο ζήτημα του ασφαλιστικού και διοργανώθηκαν από εργατικά κέντρα, επαγγελματικούς συλλόγους, επιμελητήρια και διάφορες άλλες συλλογικότητες.
Ταυτόχρονα αναδείξαμε όσο ήταν δυνατό το θέμα στα ΜΜΕ στο συνολικό του πλαίσιο, μένοντας μακριά από αποσπασματικές προσεγγίσεις. Πάντα δε στη λογική της απόσυρσης και όχι της βελτίωσης. Στην ίδια λογική άλλωστε εντάσσεται για τη συγκεκριμένη περίοδο η κατηγορική μας άρνηση να συζητήσουμε οτιδήποτε με την πολιτική ηγεσία, αφού οι προθέσεις τους ήταν ξεκάθαρες. Η όποια συζήτηση θα αποτελούσε απλά το άλλοθι ενός δήθεν διαλόγου, ενώ για μας το μοναδικό κέρδος θα αφορούσε στην ελεύθερη επιλογή του όπλου με το οποίο προτίθετο να μας «εκτελέσουν».
Με αφορμή την απεργία του Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε επίσης αφισοκόλληση στα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας, ενώ πανό και αφίσες τοποθετήθηκαν σε όλους τους χώρους δουλειάς με τη συνεργασία και τη συμβολή των Συλλόγων μας.
Ο δεύτερος άξονας αφορά στην «κλαδική» μας κινηματική τακτική και δράση. Οι αποφάσεις του Δ.Σ. για την πραγματοποίηση «κυλιόμενων» συμβολικών καταλήψεων ανά ασφαλιστικό ταμείο όλους τους προηγούμενους μήνες υλοποιήθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό σε συνεργασία με τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η συγκεκριμένη διαδικασία κορυφώθηκε με την κατάληψη και την τοποθέτηση γιγαντιαίου πανό στην πρόσοψη του Υπουργείου Εργασίας την παραμονή της αρχικής κατάθεσης του νομοσχεδίου στη Βουλή.
Πέρα από το συμβολισμό η ενέργειά μας αυτή αφορούσε στην προσπάθειά να πείσουμε και να αφυπνίσουμε τους πάντες για τη βούληση της Κυβέρνησης να φτάσει σύντομα στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Δυστυχώς στις ηγεσίες των συνδικάτων επικράτησε η άποψη ότι θα προηγηθεί για εβδομάδες επεξεργασία στις επιτροπές, ενώ κάποιοι θεωρούσαν ή ήλπιζαν πως θα αποσυρθεί με εντολή των δανειστών αφού συνιστούσε μονομερή ενέργεια! Κάπως έτσι η περιβόητη 48ωρη απεργία που θα προκηρυσσόταν όπως είπαμε με την κατάθεση στη Βουλή, αποσαφηνίστηκε πως αφορούσε στην κατάθεση στην Ολομέλεια. Πάλι καλά που η προκήρυξη δεν αφορούσε στην αποστολή του ψηφισθέντος νόμου στο Εθνικό Τυπογραφείο.
Σε συνεργασία με την ΠΟΣΕ – ΙΚΑ πραγματοποιήσαμε στάση εργασίας την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016 και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην είσοδο του Υπουργείου. Καταθέσαμε στην πολιτική ηγεσία την ανακοίνωση- ψήφισμα των δύο Ομοσπονδιών εκφράζοντας την εναντίωσή μας και την απόφασή να αγωνιστούμε με μοναδικό σκοπό την άμεση απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης.
Ό,τι αφορά στη συμμετοχή μας στα απεργιακά συλλαλητήρια και στις διαδηλώσεις προσπαθήσαμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας με δικό μας «μπλοκ» και το πανό της Ομοσπονδίας, ενώ συμμετείχαμε και στηρίξαμε αρκετές κινηματικές πρωτοβουλίες πολλών διαφορετικών κλάδων εντός και εκτός του δημοσίου.
Ας αναφέρουμε όμως εν συντομία τις αρχικές εκτιμήσεις μας και τις αποφάσεις του Δ.Σ. για το σχεδιασμό της δράσης της συγκεκριμένης περιόδου, ανεξάρτητα αν οι βασικές παραδοχές αφορούσαν στη γενικότερη τακτική και πρακτική του συνδικαλιστικού κινήματος που τελικά διαψεύσθηκαν. Αυτό βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι αποποιούμαστε τις όποιες δικές μας ευθύνες ή ότι εμείς εξαντλήσαμε κάθε δυνατότητα.
Διότι πέρα από το μερικό υπάρχει το γενικό που πολλές φορές συνδέεται με το πρώτο κι αν δεν το συμπεριλάβουμε στο σκεπτικό μας δεν θα βγάλουμε ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που δεν αφορούν τόσο στη στάση και στα πεπραγμένα της Ομοσπονδίας όπου ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του, όσο στο γεγονός μιας συνολικής αγωνιστικής προσπάθειας που δεν κατάφερε να φτάσει στο στόχο της πάντα σε σχέση με τα καθήκοντα και τις απαιτήσεις της επόμενης μέρας.
Στα διευρυμένα λοιπόν Δ.Σ της ΠΟΠΟΚΠ με τη συμμετοχή των προεδρείων όλων των συλλόγων, κυρίαρχη ήταν η άποψη μιας πιο μακράς περιόδου κλιμακούμενης δράσης και όχι περιχαρακωμένης στα στενά χρονικά πλαίσια ενός 48ωρου που αφορούσε στην τελική ψήφιση. Ειλημμένη απόφαση ήταν η πλήρης πολυήμερη κατάληψη των κεντρικών τουλάχιστον κτιρίων των ασφαλιστικών ταμείων από την πρώτη μέρα της κατάθεσης του σχεδίου νόμου. Επίσης ειλημμένη απόφαση ήταν η πραγματοποίηση έκτακτων συνελεύσεων την επομένη της πρώτης 48ωρης προκειμένου οι συνάδελφοι να αποφασίσουν επί της πρότασης της Ομοσπονδίας για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες.
Πεποίθησή μας όμως και βασική προϋπόθεση αποτελούσε ότι οι κεντρικές κινητοποιήσεις θα αποκτούσαν πιο συγκρουσιακό χαρακτήρα, με παράλληλες δράσεις αιφνιδιασμού, κάτι που τελικά δεν έγινε. Ακόμη και η περίπτωση περικύκλωσης του Κοινοβουλίου το Σάββατο 7 Μαΐου την οποία συζητούσε πρωτύτερα η ΑΔΕΔΥ, όταν τέθηκε και υποστηρίχθηκε στην Ε.Ε. από παρατάξεις που εκπροσωπούνται και στην Ομοσπονδία μας θεωρήθηκε από την πλειοψηφία ανέφικτη και ματαιώθηκε.
Ανοίγοντας τώρα ολόκληρο το «κάδρο», αυτό που συμπερασματικά μπορούμε να πούμε είναι ότι η κρίσιμη περίοδος, όπου η απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης αποτελούσε σίγουρα εφικτό και πραγματοποιήσιμο στόχο, ήταν η περίοδος αμέσως μετά τη μεγάλη απεργία τις 4ης Φεβρουαρίου. Αν η γενική αναταραχή, η ενεργοποίηση και η καθημερινή σχεδόν παρουσία των περισσότερων επαγγελματικών κλάδων στους δρόμους είχε πλαισιωθεί από δυναμικές κινητοποιήσεις στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα θα είχαμε πετύχει.
Οι καταλήψεις σε κυβερνητικά κτίρια, τουλάχιστον της πρωτεύουσας, στα αμαξοστάσια των αστικών συγκοινωνιών, στα μέσα σταθερής τροχιάς, οι αποκλεισμοί κεντρικών δρόμων κατά τα πρότυπα του αποκλεισμού των εθνικών οδών από τους αγρότες την ίδια περίοδο κλπ, θα κλιμάκωναν τον αγώνα σε βαθμό που η Κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε σοβαρότατο πρόβλημα.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ή να προδιαγράψει τις εξελίξεις. Σίγουρα όμως το εργατικό κίνημα θα ήταν πρωταγωνιστής αυτών των εξελίξεων και όχι ουραγός όπως κατέληξε τελικά. Στην Κυβέρνηση δόθηκε η άνεση και ο χρόνος να αποκτήσει τον έλεγχο της κατάστασης και το συνδικαλιστικό κίνημα σύρθηκε πίσω της για μήνες. Αυτή ακριβώς ήταν η άποψη που επίσης κατατέθηκε στην Ε.Ε της ΑΔΕΔΥ τόσο πριν όσο και μετά την ψήφιση του ν.4387/16 από παρατάξεις που εκπροσωπούνται και στην Ομοσπονδία μας και βέβαια αποτελεί και δική μας πλειοψηφική τουλάχιστον άποψη.
Ολοκληρώνοντας τον διοικητικό απολογισμό, από τις παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες γύρω από επιμέρους ζητήματα, αναφέρουμε μόνο τη στήριξη των συναδέλφων, πρώην και νυν, των ΤΑΔΚΥ, ΤΥΔΚΥ και ΤΣΜΕΔΕ στη δικαστική τους περιπέτεια σχετικά με υπηρεσιακά θέματα για τα οποία δεν είχαν καμία ευθύνη. Θα είμαστε μαζί τους μέχρι την τελική απαλλαγή τους.
Αναφέρουμε επίσης το συντονισμό της πρωτοβουλίας συγκέντρωσης τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες από τους Συλλόγους, την οικονομική ενίσχυση του σχολείου μεταναστών αλλά και της πορείας της ανεργίας από την Πάτρα στην Αθήνα που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του δήμου Πατρέων.
ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Η επικαιροποίηση του «διεκδικητικού πλαισίου» λόγω των δυσμενών εξελίξεων των τελευταίων μηνών, θέτει την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας στους υπό ενοποίηση φορείς σαν ειδικό, κρίσιμο ζήτημα. Ξεπερνά δηλαδή τη γενική ανησυχία για τις θέσεις εργασίας στο Δημόσιο η οποία δικαιολογημένα προκαλείται από τις συνεχιζόμενες μνημονιακές πολιτικές. Οι προβλέψεις ή οι σκόπιμες παραλήψεις του ν.4387/16 και η μερική κατοχύρωση των εργαζόμενων, σε συνδυασμό με την προσθήκη διάταξης στο ν.4389/16 που αφορά σε «τυχόν πλεονάζον προσωπικό» του ΕΦΚΑ, μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε «σφαγείο». Με όλα τα «αντανακλαστικά μας» λοιπόν σε εγρήγορση οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε εξέλιξη με την αποφασιστικότητα που απαιτείται. Το ίδιο βέβαια ισχύει για τις θέσεις εργασίας σε κάθε φορέα που μπορεί να τεθεί οποιοδήποτε αντίστοιχο ζήτημα.
Αδιαπραγμάτευτη και δυναμική πρέπει επίσης να είναι η στάση μας στο ζήτημα των όρων και των συνθηκών που αφορούν στην ένταξή μας στους νέους φορείς, χωρίς να εγκαταλείψουμε βέβαια τη γενικότερη διεκδίκηση για ματαίωση των ενοποιήσεων και κατάργηση ολόκληρου του θεσμικού πλαισίου. Η πρόσφατη συνάντηση πάντως με την πολιτική ηγεσία για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες σχετικά με την αδιαλλαξία της, την ανυπαρξία ουσιαστικού σχεδιασμού και την επιπολαιότητα και προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα οργανωτικά ζητήματα τόσο του ΕΦΚΑ όσο και του ΕΤΕΑΕΠ.
Συνεχίζουμε όμως τώρα με το υπόλοιπα ζητήματα. Διεκδικούμε ή υπερασπιζόμαστε :
- Το δημόσιο, υποχρεωτικό, αναδιανεμητικό και διεκδικητικό χαρακτήρα του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης. Την κατάργηση παλαιών και νέων αντιασφαλιστικών νόμων και διατάξεων. Τη μη εφαρμογή των σχεδίων για την κατάργηση των υφιστάμενων φορέων. Το λειτουργικό τους εκσυγχρονισμό,την ενίσχυσή τους με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό, την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών και την βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Την ισότιμη συμμετοχή των εκπροσώπων μας στα Δ.Σ.
- Την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, την αποκατάσταση των απωλειών από τοP.S.I. αλλά και την άμεση χρηματοδότησή τους προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
- Τη μετατροπή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. σε αυτόνομο Ταμείο Ασφάλισης Υγείας (Τ.Α.Υ). Την αλλαγή εποπτείας από το Υπουργείο Υγείας στο Υπουργείο Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης. Την άμεση εξασφάλιση σταθερής και επαρκούς χρηματοδότησής του.
- Την επανασύσταση του Ο.Ε.Κ., την υπεράσπιση της περιουσίας του, όπως και του Ο.Ε.Ε.
- Την καθιέρωση ενιαίας μόνιμης σχέσης εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
- Την κατάργηση κάθε αντεργατικής – αντι υπαλληλικής νομοθεσίας, που αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί «πυρηνικό όπλο» στα χέρια κάθε εργοδότη και κάθε πολιτικής ηγεσίας είτε αφορά στην κατάργηση θέσεων εργασίας, είτε αφορά στην συρρίκνωση, στην υποβάθμιση, στην αλλαγή της φυσιογνωμίας ή και στην κατάργηση ολόκληρων φορέων στο Δημόσιο.
- Νέο δίκαιο μισθολόγιο, αποκατάσταση απωλειών αλλά και δίκαιο, αξιοκρατικό σύστημα επιλογής προϊσταμένων υπηρεσιακών μονάδων. Πλήρη κάλυψη των αναγκών του Δημοσίου με προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων και όχι δήθεν κάλυψη μέσω «εθελοντικής κινητικότητας».
- Την υπεράσπιση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και του δικαιώματος της απεργίας που σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα εργασιακά ζητήματα θα αποτελέσουν την επόμενη μεγάλη μάχη. Μόνιμες θέσεις πλήρους και σταθερής απασχόλησης και κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής, επισφαλούς απασχόλησης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
- Την άμεση, ουσιαστική ανάληψη από το κράτος της ευθύνης για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών των ανέργων και όλων όσων χρήζουν επείγουσας βοήθειας, μακριά από τις λογικές ελεημοσύνης, συντήρησης και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας τύπου επιδόματος αλληλεγγύης. Την ιατροφαρμακευτική κάλυψη για το σύνολο του πληθυσμού χωρίς προαπαιτούμενα.
- Τη διαγραφή τραπεζικών χρεών και κρατικών απαιτήσεων με εισοδηματικά κριτήρια. Την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας.
- Την αποκατάσταση μισθών και συντάξεων.
Διεκδικήσεις επίσης που αφορούν :
- Στην κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων.
- Στην οργάνωση και ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος προς την κατεύθυνση μιας συνολικής ανατροπής με πολιτικούς όρους που θα ανταποκρίνονται στα δικά του ταξικά συμφέροντα.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ
H συνάντηση στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα με τον Υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Πετρόπουλο. Δηλώσαμε βέβαια από την αρχή πως τις συγκεκριμένες πολιτικές που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει να εφαρμόζει, τις πολεμήσαμε με όποιο τρόπο μπορούσαμε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την πλήρη κατάργηση κάθε αντιασφαλιστικής διάταξης. Δεν είναι δηλαδή κάτι που θα βάζαμε στο τραπέζι καμιάς συζήτησης, προκειμένου εκτός των άλλων να διαφυλάξουμε την όποια νοημοσύνη ο καθένας μας διαθέτει…Θέσαμε όμως τα ζητήματα της έντονης ανασφάλειας που προκαλούν οι ασαφείς διατάξεις που αφορούν στο προσωπικό των υπό κατάργηση φορέων, της απουσίας προσωρινού υπηρεσιακού, το ζήτημα των νέων οργανογραμμάτων και της συμμετοχής των εκπροσώπων των εργαζόμενων στις διαδικασίες προκειμένου να κατατεθούν απόψεις, προτάσεις, και βέβαια αντιρρήσεις . Θέσαμε επίσης, παρά τη συνολική διαφωνία μας με το όλο εγχείρημα, το ζήτημα της μετάθεσης της έναρξης λειτουργίας του ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΕΠ την 01/01/2019 ως ελάχιστη προϋπόθεση μιας σχετικά επαρκούς προετοιμασίας. Ακόμη, το ζήτημα της στελέχωσης του ΤΜΕΔΕ με νέες προσλήψεις και όχι με μόνιμους ή ΙΔΑΧ υπαλλήλους, όπως και μερικά ειδικότερα ζητήματα.
Με τις απαντήσεις που λάβαμε από τον κο Υφυπουργό, η νοημοσύνη μας τελικά δεν απέφυγε την «ταλαιπωρία». Όπως ανέφερε :
- H διάταξη για το «τυχόν πλεονάζον προσωπικό» αφορά στην «προστασία μας» από «μη στοχευμένες» και «απρόβλεπτες» μετατάξεις. Πως προκύπτει όμως αυτός ο πλεονασμός και πως συνδέεται με τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού που ο ίδιος ομολογούσε ένα χρόνο πριν δεν απάντησε. Πως συνδέεται με τις μεγάλες καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση των αιτημάτων και τις νέες επείγουσες υποχρεώσεις που αφορούν στον επανυπολογισμό – αναπροσαρμογή των συντάξεων, επίσης δεν μας είπε. Με «μεταφυσικούς» όρους απάντησε πως με τρόπο αυτόματο και «μαγικό» θα τα λύσει η μηχανογράφηση. Πολύ περισσότερο δεν συζητά κανενός είδους τροποποίηση διατάξεων σχετικά με το προσωπικό και τη διαδικασία μετάβασης στους νέους φορείς.
- Στο ζήτημα των οργανογραμμάτων η εντύπωση που αποκομίσαμε ήταν οτι τα έχουν ήδη επεξεργαστεί και η ομάδα εργασίας που συστήθηκε στο υπουργείο για ζητήματα ενοποίησης μητρώων κλπ, θα αποτελέσει απλά το άλλοθι μέχρι την παρουσίασή τους. Ανάγκη συμμετοχής συναδέλφων, υπηρεσιακών παραγόντων με εμπειρία και γνώσεις γύρω από το θέμα ή εκπροσώπων των εργαζόμενων δεν υφίσταται κατά τη γνώμη του. Η μοναδική απορία μας τελικά είναι αν τα οργανογράμματα θα μεταφραστούν από τα αγγλικά ή τα γαλλικά.
- Για την επιμήκυνση της μεταβατικής περιόδου και της καλύτερης προετοιμασίας δεν απάντησε, ενώ για το θέμα του ΤΜΕΔΕ αρνείται να τροποποιήσει τη διάταξη για το προσωπικό. Στη γενικότερη όμως συζήτηση με αφορμή τη δημιουργία του συγκεκριμένου ΝΠΙΔ έθεσε ευθέως θέμα κατάργησης του καθολικού και υποχρεωτικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Πιστός στη «σκληρά αντιμνημονιακή» γραμμή Κατρούγκαλου για τη δημιουργία επαγγελματικών ταμείων που καταγγέλλουμε μήνες τώρα, αναφέρθηκε στο «δικαίωμα» των ασφαλισμένων να αποφασίζουν οι ίδιοι για το «ταμείο τους». Όλα αυτά βέβαια εντός του δημόσιου, καθολικού χαρακτήρα του θεσμού τον οποίο υποτίθεται υπερασπίζονται σε πλήρη διαφωνία με τους κακούς «νεοφιλελεύθερους»!
Αναφέρουμε όλα τα παραπάνω προκειμένου να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το χαρακτήρα της δράσης του επόμενου χρονικού διαστήματος. Ότι λοιπόν αφορά στις ενοποιήσεις, από τα σοβαρότερα ζητήματα μέχρι τα δευτερεύοντα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι πως πιθανότατα θα χρειαστεί να τα διεκδικήσουμε περισσότερο δυναμικά και λιγότερο στα υπουργικά γραφεία και στα γραφεία των διοικήσεων.
Το ίδιο βέβαια ισχύει για οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα προκύψει στους υπόλοιπους φορείς, στον ΕΟΠΥΥ, στον ΟΕΚ – ΟΕΕ, στον ΟΠΑΔ και στον αυτοτελή νέο οργανισμό στον οποίο πρόκειται να μεταβληθεί ο διχοτομημένος ΟΓΑ. Πάντα σε συνεννόηση και συνεργασία με τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποστασιοποιηθούμε και να σταματήσουμε να διεκδικούμε την άμεση συμμετοχή μας σε όλες τις διαδικασίες. Είτε αυτό αφορά στην κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων είτε στη διεκδίκηση του δικαιώματος της πλήρους ενημέρωσης, ενώ αυτονόητο είναι πως δεν πρέπει να σταματήσουμε να αναδεικνύουμε όλα τα ζητήματα όπως προσπαθήσαμε να κάνουμε μέχρι τώρα.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω και με χρονικό ορίζοντα το φθινόπωρο, θα πρέπει να προχωρήσουμε στη διοργάνωση των ημερίδων – παρεμβάσεων που τη φετινή χρονιά λόγω των εξελίξεων δεν πραγματοποιήθηκαν και αφορούν στον ΕΟΠΥΥ, στον ΟΕΚ – ΟΕΕ και στην Κοινωνική Ασφάλιση. Επίσης περιοδείες και ενημερώσεις σε συνεργασία με τους συλλόγους, όπως βέβαια και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που αφορούν σε αποφάσεις του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού μας οργάνου.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Ανεξάρτητα από τη σύνθεση και τα πρόσωπα του νέου Δ.Σ. της ΠΟΠΟΚΠ το οποίο θα προκύψει από το 32ο συνέδριο, επειδή οι εξελίξεις τρέχουν έχοντας επείγοντα χαρακτηριστικά, καταθέσαμε αναλυτικό σχέδιο διεκδικητικού πλαισίου και προγράμματος δράσης τα οποία προφανώς το Συνέδριο και η νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας μπορεί να τροποποιήσει ή να αναπροσαρμόσει.
Η ευθύνη όμως ώστε όλα αυτά να μην αποτελέσουν «έκθεση ιδεών», σε μεγάλο βαθμό αφορά εμάς τους ίδιους. Το Συνέδριο αποτελεί το κορυφαίο όργανο και την πιο σημαντική διαδικασία. Όλα τα σοβαρά ζητήματα πρέπει να τεθούν και να συζητηθούν με απόλυτο σεβασμό σε όλες τις απόψεις και τις εκτιμήσεις. Να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και να ενσωματωθούν τόσο στο διεκδικητικό πλαίσιο όσο και στο πρόγραμμα δράσης σαν τεκμηριωμένες προτάσεις. Πιο καθοριστικό όμως απ’ όλα είναι η δική μας πίστη, η συνέπεια, η ενότητα και η πλήρης ενεργοποίηση για την επίτευξη του κοινού σκοπού, τιμώντας πρώτα απ’ όλα τους συναδέλφους που μας εμπιστεύτηκαν.
Ευχαριστούμε όλους τους συναδέλφους για τη στήριξη και τη συνεργασία τους αυτά τα τρία δύσκολα χρόνια και είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε κάθε καλόπιστη κριτική για τα τυχόν λάθη και τις παραλήψεις μας. Την επόμενη τριετία θεωρούμε πως θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο οι αντιθέσεις και θα κλιμακωθούν οι αγώνες του κόσμου της εργασίας απέναντι στις συνεχιζόμενες μνημονιακές πολιτικές, με το ζήτημα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων να βρίσκεται σταθερά στην κορυφή της αντιπαράθεσης.
ΑΘΗΝΑ 23 & 24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016