ΠΟΠΟΚΠ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ Αθήνα, 20-1-2016
ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ Αρ. Πρωτ: 3478
Πανεπιστημίου 67 105 64 Αθήνα
Τηλ: 2103313732 – 2103314570
Fax: 2103314179
grammateia@popokp.gr
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Ο.Κ.Π. αποφάσισε ομόφωνα την κήρυξη προειδοποιητικής στάσης εργασίας για την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016 από τις 12.30 έως τη λήξη του ωραρίου και την πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης στη 1.00 μ.μ.
Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε την άμεση απόσυρση της «εκτρωματικής» πρότασης Κατρούγκαλου για το «νέο» ασφαλιστικό η οποία επιχειρεί να πραγματώσει την νεομνημονιακή δέσμευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «περί διατηρησιμότητας της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» των προηγούμενων ετών στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη, αντεργατική και αντιασφαλιστική εκδοχή της.
Υιοθετώντας αυτούσια την ψευδορητορική των προηγούμενων αλλά τραβώντας πολύ πιο μακριά, με απύθμενη αλαζονεία και θράσος, αναλαμβάνουν δίκην υπεργολάβων και με αντάλλαγμα τη νομή της εξουσίας να φέρουν σε πέρας το αντιδραστικότερο κομμάτι του αρχικού πολιτικού σχεδίου που δεν είναι άλλο από την πλήρη διάλυση του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η μεγαλύτερη εξαπάτηση κι ο πιο εγκληματικός σχεδιασμός, χωρίς να υποτιμούμε τα κρίσιμα ζητήματα της στοχοποίησης και της επιχειρούμενης εισφοροεπιδρομής σε συγκεκριμένες επαγγελματικές κατηγορίες και κλάδους, αφορά στην πολυπληθή και περισσότερο ευάλωτη κοινωνική ομάδα, για την προστασία της οποίας υποτίθεται έχουν βάλει «κόκκινες γραμμές». Εννοούμε τους συνταξιούχους, παλαιούς και νέους.
Την προοπτική μιας «βελούδινης» τριχοτόμησης παλαιών και νέων συντάξεων (εθνική σύνταξη – αναλογική σύνταξη – προσωπική διαφορά), δεν μπορούσαν να τη φανταστούν οι δανειστές ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα! Οι μειώσεις όμως που θα επιφέρει, η παράκαμψη των αποφάσεων του ΣΤΕ, η αμφισβήτηση και η γελοιοποίηση κάθε έννοιας Δικαίου, δεν φτάνουν στο μέγεθος της απειλής που αφορά στην ουσιαστική απονομιμοποίηση όλων των ήδη καταβαλλόμενων συνταξιοδοτικών παροχών αλλά και στη μονοσήμαντη αντιστοίχηση της αναλογικής σύνταξης με τις εισφορές.
Έτσι, από τη μια η συζήτηση για «νόμιμες» ή «νομότυπες» περικοπές και για «παράνομες» ή «καταχρηστικές» μέχρι τώρα παροχές θα ‘ναι ήδη στο – στρωμένο – τραπέζι κάθε «διαπραγμάτευσης» και «αξιολόγησης» κι απ’ την άλλη ο εγγυητικός ρόλος του κράτους περιορίζεται δυνητικά στην καταβολή μόνο της βασικής – εθνικής σύνταξης με όλο και πιο αυστηρές βέβαια προϋποθέσεις.
Αυτόν ακριβώς το σχεδιασμό, της κρατικής απεμπλοκής – απαλλαγής από την υποχρέωση συμμετοχής στην υπόλοιπη συνταξιοδοτική δαπάνη, εξυπηρετεί και η κατάργηση του θεσμού των Ασφαλιστικών Ταμείων με τη σταδιακή μετατροπή τους σε εισπρακτικό, διανεμητικό μηχανισμό, ακυρώνοντας ουσιαστικά και καταργώντας ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ίδιου του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η συνάφεια της εργασιακής σχέσης, η ουσιαστική συμμετοχή των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων σε όλες τις διαδικασίες του δικού τους Ταμείου και η αμφίδρομη σχέση με την γενικότερη διακριτή συνδικαλιστική τους έκφραση και διεκδίκηση δεν ταιριάζουν πλέον με τα ολοκαίνουργια νεοφιλελεύθερα κυβερνητικά κοστούμια…
Με τη δημιουργία του ΕΦΚΑ και σε συνδυασμό με την άμεση εφαρμογή της αναλογικής σύνταξης για ολόκληρο τον ασφαλιστικό βίο, μπαίνουν τα θεμέλια για την ντε φάκτο και ντε γιούρε εφαρμογή συστήματος εγγυημένων εισφορών και ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στην κύρια ασφάλιση.
Έχοντας προδιαγράψει και επιτείνει με τις πολιτικές τους τον δραματικό περιορισμό της δυναμικής και του πεδίου δραστηριότητας ολόκληρων επαγγελματικών κλάδων (αγροτών, ελεύθερων επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων κλπ) και μοιραία της εισφοροδοτικής τους ικανότητας, ο μόνος τρόπος για να σώσουν τα προσχήματα της καταβολής αναλογικής σύνταξης στους αντίστοιχους συνταξιούχους είναι η ένταξή τους στο ενιαίο ταμείο. Επειδή ακριβώς η λεηλασία των εισοδημάτων τους και κάποιων εναπομεινάντων αποθεματικών (συμπεριλαμβανομένων των ταμείων πρόνοιας) έχουν ημερομηνία λήξης, στο επόμενο στάδιο το μόνο που θα μπορεί να στηρίξει μιαν υποτυπώδη διανομή θα είναι κυρίως οι εισφορές των μισθωτών που κι αυτές θα βαίνουν μειούμενες (ανεργία, ελαστικές μορφές απασχόλησης, χαμηλές αμοιβές, μαύρη εργασία κλπ). Με «ενιαίους και δίκαιους κανόνες» λοιπόν, μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας η σύνταξη θα μετατραπεί σε φιλοδώρημα, λίγο μεγαλύτερο απ’ αυτό που θα αποτελεί η επικουρική σύνταξη (ΔΙΨΉΦΙΟ ΝΟΥΜΕΡΟ) και το κράτος θα «νίπτει τας χείρας του». Οι «αγώνες» του Δ.Ν.Τ. τώρα δικαιώνονται…
Όσο για τις υπόλοιπες αιτιάσεις που αφορούν στην αναγκαιότητα «ενοποίησης» των Ασφαλιστικών Ταμείων δεν αντέχουν σε κριτική. Τι είναι αλήθεια αυτό που τους εμποδίζει να προχωρήσουν στην ενοποίηση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών καθεστώτων εντός του κάθε χωριστού φορέα με σεβασμό στις επιμέρους ιδιαιτερότητες και στα κατοχυρωμένα δικαιώματα;
Συνεχίζοντας, από ποια ακριβώς δεκαετία και ποια «μουσειακή» βιβλιογραφία οργάνωσης και διοίκησης ανέσυραν τις «οικονομίες κλίμακας» για την σύγχρονη παροχή υπηρεσιών; Αλλά ακόμη κι αν το δεχτούμε από ποια μελέτη προκύπτουν αυτές και σε ποια επιμέρους επίπεδα αφορούν; Υπάρχει επεξεργασμένος και τεκμηριωμένος γενικότερος σχεδιασμός για την ενοποίηση και πως αυτός ενσωματώνει την τραγική εμπειρία ασφαλισμένων, συνταξιούχων και εργαζόμενων από τις προηγούμενες ενοποιήσεις, που οι ίδιοι είχαν καταδικάσει; Ένα διοικητικό, οργανωτικό και λειτουργικό χάος προετοιμάζουν χωρίς αρχή και τέλος.
Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με μοναδικό στόχο την άμεση απόσυρση της συγκεκριμένης πρότασης, κάθε παραλλαγής και κάθε παραφυάδας της. Ό,τι απέμεινε από το θεσμό της Κοινωνικής Ασφάλισης που υπηρετούμε, οφείλουμε να το διασώσουμε, να το διατηρήσουμε, να το ενισχύσουμε. Ο αγώνας αυτός είναι αλληλένδετος με τη διατήρηση των υφιστάμενων ταμείων κύριας ασφάλισης, με τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξή τους. Αλληλένδετος με το διακριτό και αυτόνομο ρόλο στα πλαίσια του ίδιου συστήματος, της επικουρικής ασφάλισης και των ταμείων πρόνοιας. Με την κατάργηση ολόκληρης της υφιστάμενης αντιασφαλιστικής νομοθεσίας, το σεβασμό κάθε κατοχυρωμένου δικαιώματος, τη διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για κάθε συνταξιούχο και κάθε ευπαθή κοινωνική ομάδα.
Απευθυνόμαστε και ζητάμε τη συμπαράσταση και τη συμπαράταξη κάθε συλλογικότητας που εκφράζει τη βούληση είτε ασφαλισμένων είτε συνταξιούχων, να αγωνιστούν για το θεσμό της Κοινωνικής Ασφάλισης που απειλείται με «ξαφνικό θάνατο». Τη βούληση για το συνολική απόρριψη και την πάλη κατά της συγκεκριμένης κυβερνητικής πρότασης και κάθε άλλης που μπορεί να εμφανιστεί.
Ο αγώνας αυτός είναι ταυτόσημος με τον αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά, στην υγεία, στη μόρφωση, στην ευημερία. Ενωμένοι θα νικήσουμε.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
12.30 ΕΩΣ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΣΤΑΔΙΟΥ 29) 1.00 μμ
ΛΕΜΕ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ «ΞΑΦΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ» ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ «ΞΑΦΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ» ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ
ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΑΠΑΞ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΚΛΑΔΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΙΝΤΗΣ